Życie i śmierć

Tak naprawdę niezwykle wiele zależy od tego, gdzie dany człowiek się urodził, ale część zwyczajów jest taka sama.

Prości ludzie:
a) dziecko przychodzi na świat i od razu nadawane jest mu imię, by chronić je przed złym,
b) im szybciej jest dziecko, tym szybciej może zacząć pracować dla rodziny, pełnoletność zdobywa się w dwudziestym roku życia,
c) dziewczęta wychodzą za mąż, kiedy tylko chcą i mogą, starymi pannami zostaje się w wieku lat trzydziestu, grozi to jednak już w wieku lat dwudziestu pięciu - organizm biedaka szybko się starzeje; mężczyźni mogą się żenić dopóki mają możliwość utrzymania rodziny,
d) umierają zazwyczaj w spokoju ducha, odwiedzani pod koniec życia przez rodzinę i kapłanki.

Mieszczaństwo i szlachta:
a) dziecko rodzi się, a imię jest mu nadawane dziewięć dni po narodzinach (tydzień po narodzinach),
b) w wieku lat dwudziestu dziecko jest pełnoletnie i może już samo decydować o swoim ślubie (ponoć...). Dziewczęta można wydawać za mąż od momentu wprowadzenia do towarzystwa, czyli od wieku 14-16 lat. Chłopcy mogą znajdować sobie żony dopiero po przekroczeniu dwudziestego roku życia. Zaręczyny mogą odbyć się o wiele wcześniej (choćby przy narodzinach). Panna młoda musi wnieść do małżeństwa posag, im wyższy, tym panna w pewnym sensie cenniejsza,
c) ceremonia zaślubin odbywa się w świątyni przy miejscu kultu Rebecci. Przyszli małżonkowie słuchają najpierw słów kapłanki Opiekunki, a następnie, gdy ona da znak, sięgają po wodę ze zbiornika przy pomniku Rebecci i polewają sobie nawzajem głowy. Po tym wydarzeniu zazwyczaj odbywa się huczne wesele.
d) po ślubie dziewczyna traci nazwisko, jednak jeśli jej ród jest wyższy od rodu męża, pierwsze dziecko otrzymuje jej nazwisko,
e) kobiety, które do trzydziestego roku życia nie wyjdą za mąż zostają starymi pannami, nie są tak szanowane jak mężatki,
f) młodsi synowie, którzy nie dziedziczą majątku bardzo często wybierają inną drogę kariery - zostają żołnierzami, artystami lub naukowcami, ewentualnie wyjeżdżają za granicę. Rzadko zdarza się tak, by można było podzielić majątek między dwóch synów,
g) głową rodu zostaje najstarszy syn, jeśli nie ma syna, wtedy następcą zostaje córka. W sytuacji, w której dziedzic umiera, głowa rodu ma prawo do wyboru kolejnego następcy,
h) wszyscy starzeją się z godnością, chyba że stracą majątek, wtedy sprawa wygląda nieco inaczej. W każdym razie, gdy śmierć puka do ich drzwi, starcy oddają się łasce kapłanek Judith, które zajmują się martwymi, a potem palą i zbierają ich prochy.

Dzieci z nieprawego łoża lub nieznanych rodziców otrzymują nazwisko Furro.

U kapłanek życie i śmierć wyglądają zupełnie inaczej we wszystkich zakonach i zostały pokrótce opisane w temacie Religia.

Ważne!
Życie opiera się tu mocno na przesądach! Oto kilka ważniejszych:
- liczby 3, 6 i 9 są uważane za boskie i szczęśliwe,
- liczba 7 jest przeklęta (podobnie jak u nas trzynastka), więc zazwyczaj trudno uświadczyć coś siódmego,
- w nów nie powinno się wychodzić z domu, ponoć atakują wtedy demony wysłane przez Hylasa; kto nie posłucha, ten często leży trupem dnia następnego,
- narodziny rudego dziecka odbierane są jako zaszczyt,
- nie ufa się osobom z szarymi oczami,
- kruki i szczury to zwierzęta przeklęte, dlatego nie znajdują się w herbach żadnych rodów.
To tylko niektóre z nich, ale warto zwrócić na nie uwagę podczas gry fabularnej.

Ponadto w tym świecie NIE MA KONI. To zwierzę nigdy się tu nie znalazło, więc do transportu używa się wołów albo niewolników. Szlachta zazwyczaj korzysta z lektyk. Konie raz na jakiś czas przywożone są z dalekich krajów za morzem, ale nie potrafią się przytosować do tutejszych warunków i często szybko umierają.